Er is geen jaartal dat zo veelvuldig en zo divers wordt aangehaald als 2012.
Het jaar 2000 deed ook veel stof opwaaien maar 2012 spant de kroon. En terecht.
We zullen de Maya’s erop na moeten slaan om erachter te komen waarom. Ook zij worden aangehaald en geciteerd en dan gaat het onvermijdelijk over het einde der tijden alias het einde van de wereld: De Apocalyps.
Het is maar wat je een einde noemt. Als men daarmee bedoelt de fundamenten waar onze maatschappijen op gebouwd zijn, ja, dat zou best wel eens kunnen. De wereld anno 2012 is geworden wat zij is door de keuzes die zijn gemaakt en door uitvindingen die de cultuur ingrijpend veranderden. Door idealen, al of niet voorafgegaan door een revolutie of oorlog die ‘een nieuwe tijd’ inluidden. Of door een koele greep naar de macht, niks ideaal, niks filosofie, gewoon macht. We hebben er eeuwen, millennia en wie weet nog langer aan mogen knutselen en uitvinden, beproeven en toetsen, gebruiken en misbruiken.
Tijd genoeg…
Tijd ondergebracht in kalenders, rekensystemen en rituelen. Tijd vastgelegd volgens afspraken: de Gregoriaanse kalender. Of in een monument: Stonehenge en vergelijkbare bouwwerken. Ook de meest verstokte scepticus en rationeel ingestelde mens kan er niet omheen, deze monumenten zijn zo gebouwd dat bij de winter- en zomerzonnewende de zon (of Sirius) exact door een venster of opening te zien is en het hart van het bouwwerk raakt.
De mens heeft zich altijd verwonderd over het verschijnsel tijd en daar ideeën over ontwikkeld. Al of niet omgeven door ceremonie en mysterie.
Hebben wij in onze moderne tijd nog ceremonie en mysterie verbonden met tijd?
Nee.
Onze cultuur heeft zijn fundament in de economie, in geld verdienen, welvaart ook (ofschoon je lang in debat kunt gaan over wat welvaart is), ontwikkeling van het intellect door onderwijs, techniek etcetera.
En zij heeft haar fundament in macht.
Macht kun je beschouwen als een parameter voor beschaving. Observeer de machtsstructuren in een samenleving en je observeert de mate van beschaving.
We zijn ver van huis…
We hebben geen beschaving, we hebben zelfs geen samen-leving. We hebben een maatschappij.
Dus geen ceremonie en mysterie over de tijd bij ons in het westen, evenmin in het oosten, en zal het lastig zijn een kalendersysteem van de Maya’s te begrijpen of te waarderen, laat staan te doorgronden.
Er zijn veel boeken en publicaties inclusief websites gewijd aan hun geniale kalendersysteem. Essentieel verschil met onze gregoriaanse kalender is om te beginnen dat die van de Maya’s samenhangt met de natuurlijke bewegingen van aarde, zon en maan. Het jaar is in dertien maanden/manen onderverdeeld synchroon met de maancyclus van 28 dagen. Past perfect. Maar ook, en dat is interessant, betrekken zij de sterrengroep de Pleiaden in hun systeem. De aarde maakt aldus drie rondes:
om de eigen as in 24 uur
om de zon in een jaar
én samen met de zon om de centrale ster van de Pleiaden (Alcyone) in 26.000 jaar.
Op dat moment staat de aarde niet alleen in een rechte lijn met de zon, maar ook met het centrum van de Melkweg.
Nogal een moment dus.
En dat moment nadert: 21 december 2012
Op deze dag eindigt de langste en meest complete cyclus van ons planetenstelsel. Het is twaalf uur oudejaarsnacht maar dan in veelvoud, tot de duizendste macht verheven. Cyclus voltooid. Het einde van de tijd?
Nee.
Een nieuw begin.
