Omdat onze cultuur geen ceremonie en mysterie meer verbindt met tijd en weinig op heeft met kosmische samenhangen – is meer iets voor zwevers en new agers immers – zal de gedachte dat met een nieuwe cyclus van 26.000 jaar ook een nieuwe cultuur aanbreekt niet veel mensen op de been brengen. Bij wijze van spreken. Geen champagne, knallende kurken en vuurpijlen, geen terugblik en vooruitblik, geen top tien van toen en top tien voor straks. Jammer. Want de mogelijkheden die voor de mens gaan komen zijn ongekend. Als het meest schitterende siervuurwerk waar we ons allemaal aan hebben staan vergapen. Magic in the air.
De voltooiing van een kosmische cyclus en het begin van de volgende zou je kunnen vergelijken met het wisselen van de seizoenen. Van de winter naar de lente bijvoorbeeld. De meest invloedrijke. Maar dan een winter die 26.000 jaar geleden begon en geleidelijk een heel continent met een dikke ondoordringbare laag ijs en sneeuw bedekte. Onbereikbaar en ontoegankelijk. Overdrachtelijk gesproken. We hebben het over cultuur, abstracte waarden, ideeën, ethiek en idealen. Over het mysterie van tijd en wat deze verborgen houdt dan wel openbaar maakt. Als we zover zijn. Want de transitie naar de volgende cyclus van ons zonnestelsel markeert veel meer dan een rekenkundig model.
Om bij het beeld van een bevroren continent te blijven, stel nu eens dat bij het smelten van het ijs zaden en kiemen van planten tevoorschijn komen waar wij het bestaan niet (meer) van kennen? Of van dieren? Mensen misschien? Bewaard en geconserveerd en nu tot leven gewekt. Door zon en door licht. Door het doorkruisen van een kosmisch landschap waar we 26.000 jaar geleden voor het laatst geweest zijn. En met de bagage van wat we in die enorme periode hebben meegemaakt, geleerd, geleden, doorstaan, beproefd en geërfd.
Maar voordat de schatten gedolven kunnen worden, en weer: overdrachtelijk gesproken, zal eerst de rommel moeten worden opgeruimd, oude vetes bijgelegd, van mens tot mens en van land tot land. Niet met nog meer oorlog en geweld, niet met macht en onderdrukking, maar met bewustzijn.
Bewustzijn! ‘Ha. Iets voor zwevers en new agers. Dat gaat niet werken. Daar krijgen we de pleinen niet mee vol.’
Het gaat wel werken. Niet alleen omdat we wel moeten, als wij het tij niet keren doet de aarde het zelf en ze heeft een arsenaal aan mogelijkheden: vulkanen, zeeën en schuivende aardlagen die reageren op trilling. Trilling van mensen, gedachten, gedragingen en motieven. De planeet reageert op waar ze een ondeelbaar onderdeel van is.
Van ons mensen. Dus moeten ook wij individueel onze rommel opruimen.
En ze is een onderdeel van de kosmos.
De kosmos! ‘Ha. Iets voor zwevers en new agers. Daar kopen we niks voor.’
Klopt, met geld kom je hier niet ver. Maar het gaat wel werken. Niet omdat we wel moeten maar omdat we het willen. En dat gebeurt vanzelf zodra we meer zicht krijgen op de samenhang van alles dat leeft en ademt, op de kosmische orde en de schoonheid daarvan. Op het mysterie van de tijd.
En dan volgt de ceremonie vanzelf.
