De Dageraad vanger

De Dageraadvanger is een eigentijdse roman, het verhaal zoekt aansluiting bij het veranderende bewustzijn van de mensheid wat zich op diverse terreinen aan het manifesteren is. Je zou het een spirituele roman kunnen noemen ware het niet dat het begrip spiritualiteit aan kwaliteit heeft ingeboet, zoveel als het herbergt en zoveel als het wordt gebruikt om ‘nieuwetijds’ verschijnselen in onder te brengen. Het dekt intussen teveel lading en maakt nauwelijks nog onderscheid tussen kaf en koren. Wij leven in een tijd waarin esoterische kennis beschikbaar is voor iedereen, kennis die aan het begin van de vorige eeuw nog was voorbehouden aan een kleine groep van geïnteresseerden of aan een elite. Wat ooit een geheime leer was staat op internet, iedereen kan erbij, alles is beschikbaar. Oude en nieuwe methoden tot verlichting worden aangeboden in talloze cursussen en workshops en ze doen goede zaken want de mens is op zoek. De mens is altijd op zoek geweest, niets nieuws onder de zon, maar de mogelijkheden waren nooit zo groot als in onze moderne westerse wereld. En nooit was er zoveel vrijheid om buiten de gevestigde orde te denken, te schrijven en te debatteren over het wonderbaarlijke. De kerken hebben hun macht over het geestelijke leven in de vorige eeuw al ingeleverd, spirituele bewegingen namen hun plaats in maar meer dan ooit gaat de mens thans zelf op zoek, los van enige beweging, voorganger of goeroe.

Is de Dageraadvanger een spiritueel boek in deze zin? Nee.

Het neemt geen standpunt in, het wil niets prediken, het wil niets uitleggen of onderwijzen. Het wil vooral niet zweven. Integendeel, het wil de spirituele beginselen juist verbinden met de dagelijkse werkelijkheid. Het wil aantonen dat het bovenzinnelijke en wonderbaarlijke tot de natuurlijke menselijke ervaring behoren waar iedereen toegang toe kan krijgen. Het wonderbaarlijke gebeurt niet achter schermen en in geheime genootschappen, het gebeurt in het dagelijks leven, ieder moment dat men er beschikbaar voor is en wil zijn. Daarom is het een eigentijdse roman. Is de Dageraadvanger een spiritueel boek in deze zin? Ja.

Indien men bereid is ideeën en opvattingen op te geven en de wereld met een andere blik te beschouwen, kan deze wereld veranderen. Indien men, zoals dat tegenwoordig heet, de ‘comfortzone’ wil verlaten om te reiken naar wat nog niet of nauwelijks in kaart is gebracht, kan men zijn omstandigheden beïnvloeden. Dat is wat de twee hoofdpersonen doen, naar binnen reiken, wat zich manifesteert in uiterlijke belevenissen, moeilijkheden en uiteindelijk hun bevrijding.

In een tijd van grote veranderingen en onzekerheid over de toekomst, en weer, niets nieuws onder de zon, is er eigenlijk maar één ding waar de mens zeker van kan zijn en dat is:

zich-zelf. Hoe mooi zou het zijn als mensen zich-zelf zouden vinden en daarmee het vertrouwen in het leven, de bewegingen van het leven en als gevolg daarvan: vertrouwen in de toekomst.

Deze overwegingen speelden aanvankelijk geen expliciete rol tijdens het schrijven, het was niet het uitgangspunt om zulke gedachten te communiceren met een publiek, maar toen gaandeweg het verhaal zich begon af te tekenen, de personages een voor een verschenen en de samenhang duidelijk werd, voelde ik de wens sterker worden er een roman van te maken, geschikt en bestemd om uit te geven. Het verhaal ontsteeg de oorspronkelijke opzet een kader te scheppen op persoonlijk nivo voor bovenzinnelijke ervaringen en gedachten over het leven, ontmoetingen met mensen die mijn visie op het leven drastisch veranderden en voor belevenissen op mijn reizen naar plaatsen waar een spirituele betekenis aan wordt toegeschreven. De hoofdpersonen die ik daarvoor in het leven riep bleken uitstekend een eigen leven te kunnen leiden, zij maakten zich los van mijn eigen ervaringen en gingen hun eigen authentieke verhaal vertellen. Een verhaal over het wonderbaarlijke, over moed, over vrijheid en over liefde.

Iris Haeck

Amsterdam / januari 2011

Shop Nu

Over het boek